‘’Mavi bir zamanın içinde ıssız bir kum çanı. Hepimizden yapılmış bir vazgeçiş. Uğultusuyla mağrur. Bir kış bahçesinde soğumuş. Deniz terledikçe kendine kapanıyor. Hayalin cezasından kurtulmuş.’’
(Ş. Erbaş)

Mavi turna,
Asi iklim.
Sözcüklerin can pazarı
Oylumu yüreğin yaralı çok yaralı bir kelam
İzini sürdüğün lanetin de gölgesinde
Büyüyen bir sevdalı nar
Dikeninden damlayan kan:
Hicabın sunumu
Telli turnam
Teli kopuk sazın da munis tokadı
Elbet tapınağı ruhun
Kutsanmış bir aşka virgül koymanın da meali
Oysaki toz kaçmıştı az evvel aşkın gözüne.

Bir rakım boyumun daha da uzamadığı:
Terli bir gök kubbe
Tininde hazan
Ruhunda meyan kökü
Baldırı çıplak yağız delikanlı
Sonların muadili dev heceler
Oysaki kaybında aşk
Garbında ise infilak eden özlem
Makûs talihin körebe düşleri…

Tozu dumana katan rüzgâr
Sözlendiğin aşkla
Ruhuna bir beden büyük gelen
Sevdalı niyazın bakiyesi
Elbette huzur ve sevgi
Başıboş sözcüklerden kurduğun o dünya:
Yatıya gelen misafir her gece
Kurmalı bir saatin de izdivacı ölümle
Beylik bir nazar
Toz konduramadığın,
Sanır mısın ki akla zarar?

Mehtabın fıtratı
Zemherilerde unutulmuş kardelen
Şevk ile yaratılası bir hüzün
Kayıp cebi kefenin
İçine sığamadığın dünyan örtülü özlemle
En çok da kendine duyduğun öfke
Bariz yanılgı gözünde cemiyetin
Basireti bağlanan bir takva
Lakin olmalıydı her acı,
Senin sınavın
Ve şimdi giderken gerisin geri
Şah damarından yakın muradına aşkın.

Gönül gözünde asla gizlenmediğin
Çekili perdeler sadece mahremine
Çektiğin acılar yüreğin basıp da bam teline
Sürdüğün sefa o ki;
Kanıksadığın her dua sözcüklere sevdalı
Rabbine ettiğin yeminle
Bir satır arası yoldan çıkan her araz
Garbı ömrün
Olmaz elbette tek itiraz düşkünsen huzura.