Tatlı Yazların Sarhoşluğu
ellerimi ellerime değdirip devam ediyorum hatırlamaya
ne zamanı kurcalayan bir aşkımız var artık ne de bir umut ışığı karanlığın kalbinde tatlı hüzünlerden bahsetmek için bir daha yalan yutmaz bahçemiz olmayacak bütün ardışık serüvenler içi içe şarkı söylese bile denk gelmeyecek mutluluğun kolları tatlı yazların sarhoşluğunu kavramaya biz bize bir kaç adım atıp teselli ediyoruz aynalarda kendi yüzümüzü biri düşüp yoruldum diyor birisi de uykusuna yenilip terk ediyor kavuşmamızı ah susup dinlemek ve yok olmak için son satırlarını saçmalayan şaire tebessüm eden yaygaracıların ağzında kayboluyor küçük buluşmalarımız ağlamaya kalmadan sızdırıyor göz yaşlarını labirent. |