Hz. Muhammed, çok affediciydi,
Hz. Muhammed, çok merhametliydi,
Kendisine yapılan yanlış davranışlar vardı,
Halkın yanlışlarını incitmeden düzeltirdi.
O, insanları her zaman bağışlayıcıydı,
İnsanlara kızmaz, onları azarlamazdı,
Kimseye karşı asla kin gütmezdi,
Kin tutup, düşmanlık beslemezdi,
Kusurlarını yüzlerine vurmazdı.
Onların daima hata edebileceklerini bilirdi,
Hatalarını tatlı dil, güler yüzle düzeltirdi.
Müşrikler, Müslümanlara kötü davranırdı,
Sonra da işkence edip yurtlarından sürerdi.
Mekke, fethedildiğinde müşrikleri korku sardı,
Kendilerinin öldürüleceklerinden eminlerdi,
Derken Mekke fethedildi, o büyük fetihle,
Müşrikleri korku sardı, büyük bir endişeyle.
Bu korku, endişe içinde onlara sordu:
“Ey Kureyş toplumu! Benden ne umuyorsunuz?
Size nasıl davranacağımı sanıyorsunuz?”
Onlar, hep bir ağızdan şöyle haykırdılar:
“Sen, saygın bir dost ve kardeşsin,
Senden merhamet ve hayır bekliyoruz.”
Onun bu sözleriyle kalplerine su serptiler,
Muhammed’ül Emin olduğunu tescillediler.
Bunun üzerine Hz. Muhammed şöyle seslendi:
“Bu gün ben size, Yusuf peygamberin,
Kardeşlerine söylediklerini diyeceğim,
Size hesap sormak yok, hepiniz serbestsiniz,
Evlerinize emin olarak güvenle giriniz.”
Mekkelilerin hepsini bir çırpıda affetti,
Onların kalplerini oracıkta fethetti.
İslam’ı onlara yılmadan bir bir anlattı,
Küfür ise yerin dibine battıkça battı.
O; işkenceye maruz kaldı, çileler çekti,
Taife gitti, oradaki cehaleti yok etti.
Oranın halkını büyük gaflet içinde buldu,
Onların da şirk ve puta tapmaları boldu,
Yüce Allah’ı tanımıyorlar, şirk içinde yüzüyorlardı,
Yeni doğan kız çocuklarını diri diri gömüyorlardı.
Hz. Muhammed’e işkence edip kanlar içinde bıraktılar,
Küfür ve şirklerinden bir dem bile geri adım atmadılar.
Bu durumdayken bile beddua etmedi, affetti onları,
Bu affetmesi sayesinde, onlar da kabul ettiler İslam’ı.
“Allah’ım Halkımı affet! Çünkü onlar bilmiyorlardı” dedi
Onların zamanla İslam’a gireceklerinden emindi…
08.06.2010
Akdağmadeni