Yol doğuruyor
Hayata dair
Kalabalıklar
Korkunç hesaplar
Dedim desem de
Gurur mu oda ne
Tutun tutanakları
İnsan sırtını dönmüş
Avuçlar yüz
Ayaklar baş olmuş
İhanetler leke
Yüzümü yok edin
Alaca karanlıklar
Çaresizliğinde
Kaldırım ahlar
Evler sokaklar
Sessiz suskun
Tası tarağı toplamak
Çekip gitmek
Ama nereye
Su sakinliğinde
Susmak lazım
Kendimin dışında
Söyleyemedim
Hani taşı toprağı altındı
Kalplerde kırık hayal
İmkansızlığında yalnız
Kurallar infaza hazır
Gün bitti
Dolanıyor ipeksi bir örtü
Uykularda bir yerdeyim
Seyrediyorum manzarayı
Tanışıyorum
Kim dediğim yüzlerle
Duydum bir ses
Pencereme kondu bir kuş
Tüyleri neden mavi
Sohpet koyu
Bulmaca yaşam
Sigara dumanına sarılı
Aklıma düşüyor mutluluk
Duygular ceset
Yürekler soğumuş
Nokta koysak diyorum
Efkarımda kader
Dolaşdıkça dolanıyor
Yıkıyor yüzünü
Yüreğimin sularında
Ve ben ben olurum
İnanmaların baharında
Temizlerim ayrık otlarını
Yutkunsam da
Savaşım der
Sineme çeker
Yürüdükçe yürürüm..!

NURTEN TARIM