.....Sokaktayım
Gecenin üçü
Sokaktayım Volta attım gece boyunca Yürüyorum Taşların dilinden bir kaç fısıltı Dinledikçe üşüdü yüreğim Kapı önü çiğdem çitlemeler gelince aklıma.! Bu gece bir başka Saatin beşi Tarihin sayfalarını açar gibi adımlıyorum Gecenin siyahında yudumlarken özlemi Cami avlusuna bırakılmış bir çocuk gibiyim Anılar silinmiş,boş Aklma yağdı yağmurlar Taşlar gibi kaldırımda aradım izleri Savaştım gölgemle Kalbimde birikti sokaklar Gözlerimden süzüldü yaşlar Yıkılmış mazi çöktü içime.! Daldıkça bakışlarım boşluğa Kayboluşumu izliyorum Yarım kalmış sözler gibi anlamsızım Aradım çocukluğumu,aradım gençliğimi Sordum yıldızlara Hani çocuklarındı sokaklar Yolunu değiştirdi kuşlar Sokaklar gibi yanlızım Rutubet kokulu Muhabbetten uzak Nereye gömdünüz gülen yüzleri Çoktan göçmüş sevdiklerim Yargılıyorum yok oluşları Yargılıyorum kendimi Olmuşuz çıkmaz sokağın parke taşları Dokunmayın bana Kirli sokak çocuğuyum bu gece Bu gece Yaşam gerçeğini yazıyor sokaklar İsyanı duvarlara yazmak istiyor Gün batımını kaldırımlar Sanki Paralı hapishane evler Mis kokulu çiçeklerden yoksun Kapılar kapalı,pencereler kapalı Böyle mi olacaktı Çamur yapacak toprak yok Çiçekli bahçeler yok Kuş cıvıltısı yok Hayalde kaldı çanak çömlek Hani çocuklara özeldi Çomak mı sokuldu yaşam düzenine Kim çaldı sokakları Nerede meşeler Nerede ip atlayan çocuklar Kaydırak, bedirgan başı Yok,yok Hayattır sokak Cehennemden ateş mi düştü Gülmüyor yüzler İnsanlığın ölümü mü Söyleyin bana anlamı Kulak verin kaldırımlara Kapı önleri karardı, kimse yok Kesildi yollar masal oldu dostlar Saatin olmuş altısı Selama durdum kurda kuşa El salladı sokak lambası Gözyaşımla yıkadım kaldırımları NURTEN TARIM |