Kaldırımda saçı sakalı karışmış bir adam
Yüreğine inen göz yaşlarıyla sırılsıklam
Duygu denizinde boğulmuş
Bilinçsiz boş bakışlar
Yaşamın karışıklığını onaylar
Kendi karanlığında dışlanmışlığınla yürüdü
Yargılayan saatler uzun
Sessizce bir banka oturdu
Yok olmak istercesine büzüldü
Yırtık çeketine saklanmak istedi
Yaktı bir sigara
Dumanı uzun uzun çekti içine
Bu alem nasıl soldurmuştu benliğini
Bedelini kim bilir kimler ödemişti
Kendi adına
Elindeki sigaradan son nefes çekti.
Kararlı adımlarla yürüdü ıslak kaldırımında
Kulakları sağır eden raks müzikleri
Utandıran tenini saran yasak aşkları
Bozulan düzenini temizlercesine
Benliğinden özür diledi
Titredi birden
Belki ilk kez doğru karar verdi
Adımları geçmişe doğru gitmeye başladı
Yıllar öncesi bıraktığı tertemiz dünyasına
Cezbetmiyordu artık hiç birşey
Ne kırmızı karanfil nede beyaz gül
Geçmişte bıraktığı son temiz nokta
Ulaşmak için koşarken ıslak kaldırıma
Çarptı koca bir kamyon
Hasta cılız bedenine..

NURTEN TARIM