Çalıp gök/yüzünün Çatısını Sonsuz bir karanlığı çekmiş Zaman denen eşkıya
Dilime Leylim bir türkü düşmüş Karanlığın ortasında Bir mavzer mermisi gibi Girmiş yüreğime yokluğun
Ve geceleyin Kuytulara Yalın ayak sinmiş Ezbere uçan Göç kuşları Ötelediğim ölüm Saklanmış Yorgun kanatlarına
Ki; Ben Yüreğimin Düştüğü Sevdanın derin uçurumlarından uzanıp Bir çınarın bin yıllık köklerinden arıyorum Aşk/a Sonsuzluğun hecesini Kozanlı sokağında İçimde Yokluğunun sonesiyken Alnıma kazınan Tanrı karalaması yalnızlığım …
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Kozanlı Sokağı… şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Kozanlı Sokağı… şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bazen gokyuzu'nden ağan karabulutlar Bazen bir sokağın karanlığı Yoldasidir yalnız adımız Ürkek adımlarımızın... Boşunadır hincimizi türkülerden cikarmamiz Ki yarım kalacaktir hep Sonsuzluğun hecesini buldum sandığımız ruyalarimiz... . Beğeni ve tebriklerimle şair kardeşim... Selamlar saygılar
Yalnızlığın kulakları çekilince,alın yazısının gözleri dolsa da ağlamaz gururundan. En sonunda yokluğun sonesi sarar kalan ve gidenin olduğu yeri, g/itme... Tebrikler. Şiirle.
Şiir büyük yaşamdır…
Şiir kadar güzel gönlünüz neşeyle dolsun…
...................................................Saygı ve selamlar..