10
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
3232
Okunma
Çocukluğumun sancısıydı
Her
Kapadığında gözlerini
Korkardım!
Çoğalırken sessizlik
Çöplük martılarının
Çığlığı karışırdı
Bozkırın ayazına
Kentin
Bütün kaçakları gelirdi
Göz hizama
Sararırdı
Elim/ayağım
O zaman
Kendimce
Var edip
Düşselime
Yılkı atlarını
Üzerinde çırılçıplak
Süvari olurdum
Kendinden kaçan
Rüzgârı döverdi yelelerim
Dörtnala geçerdim
Dut ağaçları arasından
Hiç bitmesin yol diyerek
Biterdi titremelerim
Oysa bilirdim
Ölürdü atlar yol yorgunluğundan
Çabuk geçti zaman
Alıp korkularımı kanatlarının arasına
Onlar bilinmeyene gitti
Bırakıp beni yaşamın gerçekliğinde
Büyüdüm
Siyahın yoğun bakışlarında
Dik durarak yaşama
Şimdi dudaklarım mühürlü bir sevdaya
Sense
Sonsuza dek
Kapadın gözlerini
Ve
Bilmiyorsun
Ben artık
Hiç
Korkmuyorum baba
Taylan KOÇ
5.0
100% (19)