Aşkın Kalanıyla Avunmak
gün batımının yalanını söylüyorum
bir bağı olmayabilir fakat aynı harflerle süslenmiş kelimelerin dönüp devretmesi gibi eski bir gül kokusu duyuyorsun uzayan ağaç olunca her yeni yıl kollarınla dünyayı saracakmış gibi heybetli yeşil sorularla evreni kucakladığın oluyor yani sevgi iki ucu açık sonsuzluğun bilinmezliğe yol alması aslında içimin ördüğü şiirler daha güzel ve anlaşılır bir o kadar da karışık ve içinden çıkılmazmış gibi geliyor ıslanmış dudakların yalın duygusu ne ise o aşkın kalanıyla avunmak gibi sensiz kaçmak için derin ve sessiz bir yer var mı dokunulmamış bilmiyorum onun için bir anlamı yok mevsimlerin yalanlı yarınların sergisinde hiçiz. |