ZEYTİN GÖZLÜM (Ecrin bebeğin anısına)
Ellerin iki yanda bir yolda koşuyorsun
Gülüşün ciğerimden vuruyor zeytin gözlüm Şimdi kim bilir hangi mevsimde üşüyorsun Çamurda ayakkabın duruyor zeytin gözlüm. Toplayıp getirdiler, kolsuz başsız cismini Nüfus kayıtlarından düşürdüler ismini Dünya denen duvardan indirdiler resmini Vicdanımda çiçekler kuruyor zeytin gözlüm. Sustuğun günden beri bütün kandiller söndü Yer gök tarumar oldu dünya mahşere döndü Sanki yaşadığımız kıyametten bir gündü Beşer öldü gölgeler yürüyor zeytin gözlüm. Bakışların öyle saf, öyle masumdu yüzün Sırtında dağlar yüklü, kirpiklerinde hüzün Ölürken can havliyle ettiğin o son sözün İnsanlık cefasını sürüyor zeytin gözlüm. Kandan bir nehre düştün, imtihanın ağırdı Gözyaşlarına değse cehennemler soğurdu Kim bilir son çığlığın ne acılar doğurdu Vaveylan dağı taşı yarıyor zeytin gözlüm. Muradına ermeden toprağa düştü başın Gözyaşları içinde dikildi mezar taşın Zifiri bir gecede kaybettiğin savaşın İnsanlar suçlusunu arıyor zeytin gözlüm. Dizlerime vurarak çektiğim her ahtasın Günahlardan azade alem-i berzahtasın Öyle mutebersin ki göklere erdi yasın Melekler saçlarını tarıyor zeytin gözlüm. Aydın yüksel-ANKARA 02.06.2019-PAZAR-17.22 |
Günün şiirini ve sizleri tebrik ederim....
.................................................... Saygı ve selamlar..