SELAM VERMEDEN GEÇTİ İNSAFSIZ
Dün bir şiire can veriyordum yine
Canım çıkıyormuş gibi tenimden Usul usul yürüdü Geçip gitti önümden. Ardında ıssız bir gün, Sessiz bir gece bıraktı Bu kadar mı susmalıydı insan Ne bir cümle, ne bir söz Ne bir hece bıraktı. Oysa onundu o an bendeki her şey, Onundu yüzümdeki tebessüm, İçimdeki huzur, Onaydı dilimdeki terennüm, Çaldığım türkü, Yazdığım şiir, Okuduğum mani. Selam vermeden geçti insafsız Oysa öyle özlemiştim Öyle seviyordum yani… Aydın YÜKSEL-ANKARA 23.05.2024-Perşembe-02:45 |
Bazen gönül göznün gördüğünü dünyevi göz görmeyebilir, yürekten kopan sesleri kulaklar duymayabilir.
Sokakta yürürken bile karşımden gelenin gözünün içine bakarak selam veririm, almayınca "ve aleyküm selam" derim, kendi kendime.
İnsalığından çok "dalgındır belki" derim.
Sizin ki de bu misal, madem sen osun; kendine yaz şiirlerini, kendine söyle türkülerini... Duymak isteyen duyar, görmek isteyen görür.
Saygı ve selamlarımla...