Z'aman KutusuZaten zamana da küsüm, hemen geçip gittiği için Neyse ki sen varsın Neyse ki sen varken, ben çocuk kalırım Zaman diyorum ne kadar da ekoseli bir kutu Sevimliliğine aldanıp boğuluyorum içinin derininde Bir zaman bir de sen Kaybolmama ramak bırakırsınız her seferinde Ellerime cetvelle vuruyor unutulmaya yüz tutmuş anılarım Annem ağlıyor, daha canım acımadan Penceremde dizili menekşelere sarkıyor gün Şarkılar çalıyor, küçük bir çocuğun ardından Sesimin bulutlara karıştığını duyuyorum birilerinden Birileri çok uzak bulutlarda, bense göğün içinde Yine de seni sevdikçe bir çocuk sesiyim ben Bir çocuk sesiyim, harflerim senin alfabenden Anlıyorum İnsanın en çok severken yaşı küçülüyor Yer yüzünde Ama insan en çok severken yaş alıyor Yâr yüzünde Zaten kırılgan bir dünyanın yelkovanında kalbim Bıraksın zaman kalbimin peşini Çocuk kalsın, büyümesin... |