Bir nefes kadar yakınımda oluşuna şükranla
İlk cümlem yine sana...

Büyüdüğünü anlattığın bir hatırandan geçiyorum
Büyüyorum senin yolculuğunda
Ve yürüyorum
Hatıranın bana benzeyen adımlarıyla

Koştuğum bir göğün altında, mavisi senin gözlerini andıran resimler görüyorum
Yeşilini bakışlarından çalan ormanlardan geçiyorum
Başka zamanlı bir evrenden
Ve yeniden
Seninle aynı zamanın çocukluğunu sevindiriyorum


Dizlerime koyuyorsun kirpiklerinin sızısını
Ben sende, yaramaz bir koşmanın
Dinlenmeye olan tutkusunu seviyorum
Saçlarını okşuyorum merhametin yağmurlarıyla
Ve şefkatin elleriyle
Yeniden büyütüyorum seni
Kalbinden öptüğüm bir an’da

Sevgilim biliyorsun
Kelimeler yumuşatıyor kalbimizin sivri köşelerini
Şiirler güneşe çıkarıyor karanlık odalarımızı
Ve biz her sarıldığımızda
Bir çocuğun elinden tutup yürütüyoruz aydınlığa

Bir çocuk yeniden büyüyor
Sen bana baktığında

Ve ben sana baktığımda
Aynı göğün altında yaşamanın huzuruna şarkılar söylüyorum usulca
Şiirler okuyorum, ben sana baktığımda
İçimden ve kalbimin berrak denizlerinden
Gelen fısıltılarla

Koşmanın
Sevmenin
Çocukluğun en masum haliyle sesleniyorum sana

Ben seninle büyümenin ne demek olduğunu biliyorum
Ve büyümek çocuklaşıyor
Sen bana her baktığında...



Büşra Nazlı
Aralık’2022