Geçmişimi hafızamda
geleceğimi yüreğimde taşıdıkça.
Egolarımı aldım sırtıma
hicret ediyorum vuslata.



Biliyorum ki;
Ömür sermayem sınırlıydı.
Ölmeden önce.
Ölmek sırrına ermeliydi.
Bir yanlış
bütün doğruları gölgelerken
Hayatın kareleri kolay değildi.
Elif ,Lam, Mim kadar şifreliydi.
Grilik, siyahlığı öteleyip ittikçe
Tecelli aynasında
her şey ayan beyan idi.
Bazen çöl kadar kuru
Bazen de;
dağın zirvesi kadar soğuktu.
Uzandıkça içime
kırılgan buz taneleri.
Gözlerimde su olup
akıp gitti..


Kayan bir yıldızın ucunda .
Lam’ın virgül halindeydi uyarılar
izler bırakırken ardında.
Sekteye uğradı
İçimdeki yollar.
Sonuna üç nokta koysam da
Secavent öncesiyle aynıydı.
Birinde geçsem
diğerinde durmam gerekiyordu.
mutlaka..


Çaldım aralanmış kapıyı
dağıldı boşlukta kırık kalp havası.
Sorularım dualarım oldukça.
Olgunluk doygunluğu getirdi.
Değdi elim Zekeriya sofrasına
ayaklarım çiçek bahçesine.
Varlığımda varlıkların karşılığı
sesini duyduğum ama kendisini
hiç göremediğim kuş sesiydi.
Kainat kitabının
Ön sözünde ruh
Son sözünde kabir vardı.
Mim koyup kapattıkça sayfalarını.
Sonun başlangıcı
başlangıcın sonuydu insan özeti..!



Ferdaca