HİCRAN SULTAN
onun adı Hicran sultandı
baksan can bakmasan perişandı kuş tüyü gibi yumuşak elleri vardı kaynak suyu gibi gözleri o bütün iyiliklerini karşılıksız yapardı dara kalanların imdadına koşardı misafiri , dilenciyi yedirip içirir öyle yola koyardı susması gereken yerde mum olurdu konuşması gereken yerde ise coşardı fazla yüz vermezdi bana ama arkamdan toz kondurmazdı onun teri gül kokardı yanaklarında gamzeler açardı saçlarında ise ne fırtınalar kopardı her uğradığımda mekânına beni güler yüzle karşılardı neşe kaynağımdı o ayım güneşimdi inanmayacaksınız ama o benim sesim o benim nefesim o benim prensesimdi |
Saygılar sevgiler selamlar