NERDEN BİLSİN!...Başında bekleyen bir büyüğüne Çocuk kaldırarak başını baktı Ipıslak, kızarmış gözlerinden Ürküntüyle birkaç damla yaş aktı O kendince hiçbir şeycik yapmamış, Sadece karnı çok fazla acıkmış, Camdan görünce de dayanamamış… Ucundan küçük bir parça almıştı. Şiddetle vuruldu birden sırtına Lokma kaldı sanki boğazcığında Çabalarken hızla nefes almaya Yakası kocaman elde kalmıştı… Zaten nasılsa çok vardı onlarda Minik bir parçayla bitmez alsa da Üstelik o günkü kalabalıkta Kimsecikler onu görmez sanmıştı… Yaşayanlar bilir yalnız açlığı, Aç olan nereden bilir tokluğu, Çocuk, ta içini oyan yokluğu ‘Var’ı paylaşınca biter sanmıştı… Serap IRKÖRÜCÜ Şiirle katıımlarına teşekkürlerimle... Bilmez dok olan açın halinden Kimseler geçmesin açlık talimden Verirse yaratan kerem elinden Onu da namertler almaz sanmıştı............................. Ahmet KARA |
dil çok sade fakat öyle bir yerde kullandığı sözcük şiiri hatta duyguyu derinleştiriyor.
tebriklerimle şair
not: yorumlarıma cevap vermek için lütfen çok zaman ayırmayın. Sonuçta; söyleyeceklerim, bildiğiniz şeyler olacaktır. Tabii, son söz ev sahibine aittir.