İtibarını yitiren bir kitap gibiyim,
Tehlikesiz bir kitap imi aslında
Yokuşa sürülen de bir inilti
Kaptı kaçtılar mevsimimi ve düşlerimi
Dercesine…

Soytarı bir buluda serildim sonrasında;
Çevir çevir sayfaları ve çiz altlarını
Hafif meşrep bir bülten misali
Yüreğin edimleri
Delişmen riyalar,
Sözcükleri olmayan racon alt yazı:
Spikerin hızlı hecelerinde yol bulan bir şimendifer.

Öfkeli ve yangın bürümüşken şehri
Sisi sözcüklerine karışan bir sabah v/akti.

Ah şiirler,
Ah, yalnızlığım,
Ah, kalpazan düşler.
Duyulmazlığın kitabını yazdım ben, azizim
Görünmezliğin bir de:
Mavi muşamba yorganım çimlere çektim ben restimi
Seke seke geçtiğim iç’çimin Seddi
Dokunaklı bir pembe ve izafi bir neşe
Koptu kopacak yüreğimin püskülleri.

Damsız bir aşkım ben
Fazlaca da gamsız;
Hangi reşit olmayan acıyı geçirsem de nüfusuma
Süklüm püklüm bir levye ile
Sürüklensem intihara…
Geçiniz, efendim, geçiniz
Sözcüklerden geçmeyiniz yeter ki
Çiğneyebilirsiniz de bedenimi ve bentlerimi
Balta girmemiş düşlerimde konaklayabilirsiziniz de
Nasıl da zararsızım,
Anlayacaksınız günün birinde.

Kaçıncı b/askı benim hüzün yüklü hazanım?
Kaçıncı vukuat kurşuna dizilmişliğim?
Sözcükler, benim raconum, mirim:
Asılsız kaldığım değil hani
Asılmadığım ip mi kaldı ömür boyu?
Anamın, babamın ve sülalemle iştigal bir yetimim ben
Hakkı nazarında içimde sürekli alt yazı geçen
Sünepe bir bülten.

Narımla,
Nazımla,
Niyazımla…
Sevseniz beni diyordum;
Çok şey mi istirham ettiğim?
Bir parmak da bal çalsanız şu sefile
Sonrası zaten muktedir hayallere
Yeter ki d/okunaklı olsun benim masalım
Bir de ahrazı ömrün ve şiirlerim
Bin bir yeis ile gardımı aldığım
Hem ben bu güne kadar sevmedim mi koca evreni?

Hiç kimse
Hiç işte
İç, dediğini duyar gibiyim meleklerin:
Azıcık daha içsem hani
İçimdeki taşkın nehirleri kim susturacak?
Bir de sönmeyen yangınım?

Mahşerim ben; mahşerin diğer adı
Adımda doğan solgun güneş
Uyumaya üşendiğim bir gece işte
Hem ben değil miydim güneşi didikleyen?
Sonunda yandım ben de güneşin feri ile
Andım da dünümü, tükenen ümitlerimi.
Azıcık sevseniz, diyordum sessizce ve tüm içtenliğimle.
Anne, ben daha ölmedim mi?