Kuşlar da geçer annem
Kışlar yuva yapmış o sıcacık kalbine annem,
Kuşlar üşüşmüş ellerini açınca. Dinle, Huzura bağdaş kurdum şimdi, Bağ evimin yağmur saçağında, Ellerin kiriş kırış... Zorla yürüsen bile, Elinde bir tepside iki çay, Yağmur geçiyor gözlerimizin önünden, Anne gibi kokuyor zaman. Koyunlar, köpek sesi, ağaç dalları uğultulu, Güneş gözlerin ısıtıyor da ruhumu, Demleniyor bir bahar gibi kışımız Bir yaşımız, Bir aşımız Senli sevdaların çoğul türküsünü söylüyor, Anne, Anne.. Yine ağlıyor musun? Kuşlar, kanat sesleri, bu ötüşler Uçuyor yuvadan sevgiler, evlatlar, zamanlar, Bu diyarda bir yadigar sen kalıyorsun, Annem, Annecim. Süleyman Yıldırım/Alaşehir/2004 edebiyatdefteri.com |