Çocuk Sesi
dinle; çocuk yanım
bir ömür geçiyor içimin düş(ünce) haylazlıklarından çocuk kalabilen yanlarımla son saklambacımı oynuyorum ellerinde rüzgar taşıyan bir sokak tarafından sarılıyor gözlerim ’’baktıkların benim olsun’’ diyor ’’gördüklerin senin’ cesaretimizin bileğine neşter değdirmemiştir esaretimiz diye belki böyledir diye düşünüyorum, çocuğum çünkü daha büyüyemiyorum kötülüğün telaffuz edilmediği bir doluluk avuçlarımda her günbatımı boşluğa bırakamam kendimi böylesine sarmalanmışken gözlerim baktıklarım sizin olsun gördüklerim benim masallardan şehirler kuruyorum iki ağaç arasında üzerinde düşlerimi uyutup sallandırıyorum sus! uyanmasınlar, hissettiğim rüyalar var çünkü benim hiçbir yorumcudan tabirlerini öğrenemediğim. gaipten bir ses büyüdükçe düşeceğini söylüyor salıncaklarımın bir hesabım yok diyorum sizinle hayallerimi bana verin, üstü kalsın ellerime kavuşan yağmur tanesi yeryüzünün ilham kaynağı her şiir kendi sonunu hazırlar diyor gaipteki kahrolası ses ve her çocuk katili kendi hayalinin peki çocukların sonunu kim hazırlar diyorum sessizlik bulvarında yapayalnız, kendim konuştuklarınız sizin olsun sustuklarınız benim dinle; içimden çekip al rüzgarınla, büyümeye meyilli hislerimi sevmeyi öğret, sana kadar sayıp gözlerimi açtığımda sona kadar çocuk kaldığımda avuçlarımda saklı bir his, sancılı ellerim yazdıklarım sizin olsun ağladıklarım, benim |