S/aklında Bulunsunokumayı en çok sevdiğim şiirin içinde çocuk oldum hep bir de sende gözyaşımda nicesi boğuldu kelimelerin senin ellerin kurtuldu bir tek, çocukluğun bir de bazen geçiyorsun kalemimdeki uçurumun kenarından bazen adın düşüyor ellerimden, ilmek ilmek okunuyorsun sayfalarda hiç olmadığın kadar dokunuyorsun içimin coğrafyasına adın şiir oluyor adın aşk oluyor adın benim oluyor dizeler boyunca kimi zaman kokusunu ezberleyemediğimiz çiçeklerin büyüsüyle sesleniyorum varlığına beyazını teninden, mavisini içinin denizinden çalan rüzgarına bakma şimdi öyle, vazgeçmişken tüm mevsimlerin ayazından bakma öyle, yazamadıklarıma dilimde hala onulmaz bir yara gibi ’seni seviyorum’ bağışla, bu kadarcık harfe dünyayı sığdıramıyorum gecenin ve gündüzün rengiyle döküyorum içimi sana sana benzetmeye çalıştığım ne varsa eksikleriyle de olsa sakla |