16
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1848
Okunma
gitmişim yol almışım
yaz gecelerinin tozu genzim
ölüme düşen körpe kurşun
bakışında ayrılık bir başka sarı
bezgin hal tuzlu ter kızıl kan
toplanın başıma halkım
bakmışım uzaklardan
bahtmışım gülmez artık
kırık ak sakalıma inat kara
tahtmışım kuru ve sıska
sallananlar bilir sevdayı
ben yüksekten korkmuşum
kimsesizliğimi taşımaz
çivisi çıkmış gürgen tabut
ah sandukalar açılsın
içinden çık gönlünün
öyle bir mevsimdir işte ölüm
giden gider kalan unutur
körpe dilleri kurusun
pembe duvarlarında şiir evinin
özlemi İstanbul kahrı Ankara
anıları ise hep İzmir olsun
kim sevse ayrılığa dair içinden
ne varsa toplasın ve çıkarsın
sonunda karanlık bir sokak gibi
yağmurla kalan benim