ZEMHERİDE UNUTULDUM BEN...Zemheride unutuldum ben; Kuş tüyünden yastığımda Bandım her hücremi Ertesi koşturmaların, Sudan sebeplerle sevemedi kimi. Hayli yorgundum Mevla’m Dinlemekten yorgun güncemi Somurttum sakilce içimdeki devinime. Bir koşu sevdim ben serildim de Aşkı tahakküm altına alan hangi zafiyetse. Uyumsuz addedilen bir misafir olsa olsa Közünde ömrün dumanı üstünde şiirlerim Belki de en şirin sitem sevdiklerime verdiğim Günü birlik bir aşktan yorgun âlemin sevdalı yüreği Sadece ve sadece Hakkın nezdinde. Ölü taklidi yapıyor şiirlerim Terennüm yüklü afakın da gözden düşen Üç beş damla yaşa müdahil bir yas, İçimin kazındığı sahur vakti bir teselli Göğe dönük yüzünde efkârımın Devasa bir çiçek sözüm ona Buyur ettiğim hanemde tüm acıları yerli yersiz B/andığım bir martaval Köhne bir lahit belki de uyuya kaldığım ölüm öncesi. Sivri dilli mahşer; Asık yüzlü matem Devrik cümlelerde közüm Lanet okuyan hangi fani de süzüldüm günden güne? Dillenen Anka; Sözcükleri yutan nimet yerine Lenduha bir biblo muyum ne? Acılardan örüldüğüm hangi ara baş koydum ben İlahi Aşka? Terennümler dilenir de dillenir Sevdanın kabrinde öykülerim canlanır Diri yüreğin de mahşeri her seher vakti Çapulcu bir imge ıslıklar beni Ne zamanki yolum düşse sefil bir şiire. Bir mintanda saklı eteğimdeki taşlar Yaşlarını bahşetti kader: Başım gözüm üstüne matem ve tüm mahrem Duyguların uykusu gelmeden gitmeliyim Uyutup aşkı ve zaaflarımı düşmeliyim yollara Yüreğim naralar atarken aşk diye diye. Sonrası Allah kerim, azizim Yeter ki sonlanmasın yetim cümlelerim. |