çok mu geç Ya Rab...
kalmasın bu gecem
ağarmasın gökyüzüm var ile yokluk arasında kalayım merhametine muhtacım Ya Rab susmuş oldu ruhum, esmedi çölün ortasında bahar, kayboldum buralarda buldum sandım, bulduğumu taş oldum, çer çöp oldum olamadım bir pervane değmedi ki ateş ellerime söndü içimde bir ateş yaktım ellerimi, uçuşan dumanlardan bir ses değdi gözlerime kulaklarım ise sağır dilim lal mı oldu, Ya Rab buldum sandım, kayıp mı oldum maddi olmak, bir hücrede veya atom parçasında yaşamak var iken… yorgun düştüm bu bedende bilmem ki durmak için çok mu geç görmüyorum senden gayrısını, çok mu geç Ya Rab varlığında yokum, yok oldum anne karnı gibi gökyüzüm kala kaldım ne ileri ne de geri, kala kaldım suya değen zahirim görmedim, duyamadım, kaybettim manamı çok mu geç Ya Rab akıp giden bunca zaman, hınca hınç dolan hatıralarım duymadım, anlamadım, anlatamadım tutunmak istedim, düşmek gerekirken güvenmedim mi Ya Rab, aklım çıkacak şimdi kalbimden gözlerime dolan nedir sahi riyakarlığım mı, yoksa suskunluğum mu susmadım, susamadım çok mu geç Ya Rab, merhametten yoksun kalbime dokunmak kala kaldım, yürüdüm olmadı, durdum olmadı koştum yine olmadı, sandım ki dünyaları aştım sandım ki yollarım hep doğru bir arpa boyu yol yürümedim, yürümemişim kala kaldım, düşmeyen bir yaşın içindeyim boğuluyorum… çok mu geç Ya Rab… |
engin yüreğe selam ederim
sen yaz şairim olur haberim
ben siz dostlarla beraberim
gönül dostunu syafamada beklerim