Denize Doğru
eriyor duvardaki ışık
günlerden bir gün suya sokup başını arar gibi geleceği içine doldurup içeceksin kederini yanı başında sevgi dalgalı eski esintiler nasıl sarıldığını bile hatırlamayan duygulu rengarenk çiçeklerin göğe kavuştuğu geçiciliğin tatlı korkusu küçük evin küçük bahçesinde ceylanlar su içer bahar çitlerin ardında hep sonbahardır ay perdeleri kapatır üstlerini örterdi üşüyen çocukların o yolları bir daha geçtik gözlerimiz kapalı hissettik birbirimizin olmayı yapraklar ellerimizi uyandırıp sıçratırken yanaklarımıza gülümsemeyi patikadan aşağıya güneşi selamlıyordu deniz. |
Şiirin güzelliğindeki kalemin ustalığını kutluyorum
tüm yüreğimle ve tam puanımla.