Zifiri karanlıklarda kaybolmuşum ben...
Hayallerim titrek bir mum alevi gibi...
Yavaş yavaş sönüyor...
Üşüyor hayallerim...
Ruhumu aydınlatan,
bana ışık olan Sendin...
Artık uzak diyarlarda gözüme çarpan,
bir yanıp bir sönen yıldızlar gibisin...
Sen soluduğum nefestin...
Ve içimde eriyip bittin...
Kimsesiz kaldı bu yüreğim...
Kimsesiz...
Şimdi her yolun sonu sensizlik...
Duygularım ağlamaklı...
İçimde aşk ölüyor sevgili...
Sevdam ağlıyor...
Ve ben ağlıyorum...

Ne kadar çaresiz olsam da...
Seni düşünmekten kendimi alamıyorum...
Ve düşündükçe seni...
Korkular sarıyor bu soğuk bedenimi...
Ne gariptir ki;
Bu soğukluk avuçlarımı terletiyor...
Oysa ki;
Ben bu sıcak ellerimle tutmuştum
sevgiyi...
Artık uzanmaya çalışsam da olmuyor...
AŞK...
Aşk benden uzaklarda bir yerlerde,
seyre dalıyor...
Ve çoğu zaman
gözümde anlamsızlaşıyor herşey...
Hasret kokuyor bu yüreğim...
Hiçbir şey teselli etmiyor beni...
Duygularım ağlamaklı...
İçimde aşk ölüyor sevgili...
Sevdam ağlıyor...
Ve ben ağlıyorum...

İzlerin öyle derin ki bende...
Asla gitmez silsem de...
Biliyorum...
Kıymetim olmadı,
seni dünyalar kadar çok sevsem de...
Sen,
umuda dikilen bir fidanı,
susuz bıraktın...
Sen,
gökyüzündeki günahsız bir güvercini,
kanatsız bıraktın...
Sen var ya sen,
hasretlik çektiğim gecelerde,
nefesine karışan nefesimi,
soluksuz bıraktın...
Ulan...
Şu sol yanımdakini söktüm,
avuçlarına koydum,
sahipsiz bıraktın...
Şimdi...
Şiirlerimdeki mısralarımda
ağlıyor sevdam...
Duygularım perişan...
İçimde aşk ölüyor sevgili...
Sevdam ağlıyor...
Ve ben ağlıyorum...

Artık,
vicdanınla baş başa bırakıyorum seni...
Kaybolursan içindeki derinliklerde,
bir yol ararsan çıkmaz sevda sokağında..
Ben burada seni bekliyorum...
Haberin ola...
Adına yazdığım onca şiire sarıl...
Hisset ki yüreğimde birikmiş olan
sıcaklığı...
Kor ateşler ile sarsın her bir yanını...
O zaman belki anlarsın ağlayan sevdamı..
Aşk içimde ölüyor sevgili...
Sevdam ağlıyor...
Ve ben ağlıyorum...

Yazan : Recep Hamza