Yağmur damlaları sessizce vurdukça yüzüme...
Perdeler indi birden ağlamaklı olan bu yaşlı gözlerime...
Yokluğunda bahçemdeki güllerim bir bir soldu...
Özlemle...
Hasretle seni beklerken baktığım yollarda,
bu gözlerim sel oldu da taştı doldu...
Ulan yeter artık yeter...
Bu yüreğim sensizken tarumar oldu...
Perişan oldu...
Derbeder oldum ulan derbeder oldum...
Tarumar oldum...
Tarumar oldum...

----

Kendince sevmiyor dedin...
Ama günahımı aldın...
Bil...
Yalnızlığa mahkum edip,
beni sensiz bıraktın...
Kim bilir...
Belkide kendince intikam aldın...
Terkedip giderken arkana bile bakmadın...
Korlanan ateşlerde beni cayır cayır kavurdun yaktın...
Ulan...
Kefen biçip, mezar açsaydın da,
Kalbimi böyle ortadan ikiye bölüp bırakmasaydın...
Tarumar oldum ulan sayende...
Tarumar oldum...

----

Her gece kabuslar ile uyandım...
Hiç mi düşünmedin beni...
Hiç mi düşünmedin bizi...
Bir kere olsun demedin mi ulan kendine be...
Demedin mi?
Üzüntüden kahrolur bu...
Her şeyi kafasına takar...
Delidir...
Ne yapsa, ne yapsa yeridir...
Bir kere olsun sormadın mı ulan kendine be...
Sormadın mı?
Bıraktığın eserle gurur duy şimdi...
Tarumar oldum ulan sayende...
Tarumar oldum...

----

Şimdi...
Sevdasızlık bir yangın yeri gibi...
Yüreğim bir yudum suya hasret toprak gibi...
Artık günlerim hep umutsuz...
Çaresiz...
Çıldırıyorum...
Öylece kalakaldım...
Tarumar oldum ulan sayende...
Tarumar oldum...

Yazan : Recep Hamza