Seninle Yok ÖlümümBir kere gözlerin, Kayısı çiçekleri gibi canlı, Ve ellerin kelebek konacağı. Ama, Bir buğday tanesine içini döken ben, Nasıl olur bunca yıl yaşamışım sensiz. İki çocuk parkta oynuyorsa biri sensin. Sonu deniz kıyısı olan hayaller sen, Bir kuş sürüsü geçse, Bir yıldız kaysa, Tuttuğum dilek sensin, El ne bilsin. İyot kokusudur çektiğim, Zerresine tamah etmem kimseye. Bir sana yoksulum, Bir sana muhtaç, Bir sana aç. Kaşı kemanım, dişi mercanım Yolumun sonu, varım yoğum, Yokluğunda yarımım. Her zerresinde sensin kalbimin Turuncum, incirim narım, Sensizken ziyandayım. Melekler secde eder güzelliğine, Serçe kuşu diye sever annen. Mâhım, eyvâhım, günâhım Zerre şüphem yok ölümden, Seninle yok ölümüm, Kimseye yok eyvallâhım. |