1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
687
Okunma
O yalnız bir adamdı.
Duvar dibine yaslanmış,
Buruk şarkılar söylüyordu.
Sürekli hayaller kurardı,
Cebinde küçük umutları hiç bitmezdi,
Bitmek tükenmeyen sancılı günlerin, Başkarakteriydi,
Felekten çalacak günleri olmamıştı hiç.
Sarı saçlı gamzeli bir sevdiği vardı,
Bir gülüşüne ömrünü verirdi,
Hak etmemişti böyle bir sevgiyi, zalimin kızı.
Ama seviyordu işte....!
Bir mutlu gün yaşatmamıştı hayat,
Fakat isyan etmiyordu hiç,
Umut diyordu kendi kendine umut,
Mutlaka bir gün.
O yalnız bir adamdı,
Gözleri yaşlı,
Koca bir yüreği vardı sevgiyle dolu,
Tek suçu ise sevmekti,
Ve karşılıksız sevdiği için,
Yalnızlığa terk edilmişti....!
5.0
100% (2)
Cevap Yaz