Cüzzam mikrobunda boğuldu sevdam,
Artık karartmıyor yokluğun.
Dudaklarımda kahır bir sessizlik çığlığı,
Kopmak üzere,
Kilit vurulan dilimde ay kesiği bir yara,
Sus/ulan yalnızlığım,
Prangaya vurulan hislerim kimsesiz,
Medcezirlerde boğuşurken,
Musallaya yatırdım yitik sevdamızı,
Hadi uyut sevdiğim.


Genzime bulaşmış öpücük izlerin,
Ferahlatıcı bir alev gibi,yakıyor bedenimi
Ben ise üşüyorum kadınım.
İçimde bir his var,
Sanırım öldün yüreğimde,
Artık tek başıma yalnızım.


Aşkın biz halinden,
Bir ayrılık senfonisi çalıyor şimdi.
Sorma ulan sorma,
Diyarbakır gibiyim işte,
Kaderime terk edildim,
Sen tarafından sorma.


Harama bulaşan dudaklarımdan,
Tövbekar ağıtlar yükseliyor şimdi,
Bir günah etmedi gözlerim, yollarını gözlerken.
Gayya kuyusunda kimsesizliğe terk edilen,
Garip bir çocuk yüreğim,
Artık karartmıyor gözlerin.



Oysa;
Sağlam bir ceni kalmamıştır,
Feryat eden sol yanımın çığlıkları,
Puşt zuladır dilimde aşk,
Artık susuyorum.


Taş değilim ya ,
Kirpiklerimin buğusunda takılır,
Her siren sesinde çığlıklarım.
Sana bana şiirler yazarken,
Üçüncü sayfa haberlerinde kaybolurum.
Niyetimi bozdum ya seninle,
Taş değilim anla işte,
Sol köşemde saklı aşk sözcüklerim.



Şimdi sen gidiyorsun ya,
Satıyorum ulan şiirlerimi,
İzbe bir ayrılık bizimkisi,
Hadi git be,
Azraille dostum artık,
Ve korkmuyorum artık ölümden.



Sorma ulan sorma nasılsın diye,
Diyarbakır gibiyim işte,
Kaderine terkedilmiş,
Ama dimdik ayaktayım yinede.