Bir çizgidir yasamak
Günleri dizmektir mesela
Ömür denilen sayfasız biçkiye
Yolu bilmeden koşanlar
Erken varmanın ümidiyle
Susuz kalırlar fakat nafile

Cebimde saat tıkırtısı
Kuşluk vakti sungursuz uyanmak
Kara çadırdan damlayan
Saniyeleri sayarak
Güneşi takip etmektir bazen

Yorgun bir gözle
İfşa edilen saniyeleri
Eritip avcumuzda dondurmak
İşte budur yaşamak

Gönül bir kubbe ise
Maviydi zaman tüneli
Bir bulut oldu yağdı ellerime
Yaşamanın tüm kederi

Okuduğum satırların arasında
Riyasız iki yudum su içmek
Ve korkmadan sevdiğini söylemek
Galip gelen ömür coğrafyasında

Yaşamak ağır bir duman
Sevmek yağmur çisimi
Tokmak tokmak vururken
Başucumda hatıra defteri
Anılar bu gecede uyutmuyor beni

Bilmem sende uyuyor musun ?
Gözlerinin içinde mi rüya
Yoksa alışık değil misin
Yaşamaya