Köstekli saatin ihbarı bir düş’üm
Düşse düşse gözlerimden
Efkârlı iç sesimin balta girmemiş rüyalarında
Aşkın hümayunu serkeş bir vecizeden hallice
Şiirin aşk hali her dizesinde
Batıl yüreğin bonkör masallardan çaldığı
Düş perisi imgelerimle…

Bulutun siyahına özlemimi tetikler mevsim
Belki de mevsimin dününü anar geçmişim:
Her benlik karede izdiham
Yorgun yollardan arda kalan onca nizam
Beyhude bir serzeniş altı üstü
Gönül panayırında afakın tecellisi her hece
Senkronize edilmiş hüzün kadar
Sesi yükseklerde her bitimsiz yangının
Bir tek kıvılcımı dağlar da dağlar içten içe;
Sönmeyi unutmuş bu aşkın neferi.

Varsa yoksa bir yanılgıyım
İşin özü aşka dair bir serzeniş
Ufkunda gözlerimin çatallı sesine hayran
Sevda imlerinin de raks ettiği balyalarca hazan.
Gönülde temsili bir resim:
Göğüs kafesinde ürkek bir serçe
Başı bağlanmış işte baharın
Belki de yanılgının ta kendisi.

Sür-git mutluluğun da izahı yok asla:
Bazen küskün bir çiçeğim
Bazen azabın ta kendisi
Kabrinde yasınla dolu
Bir ölü kemancı hatta ve hatta
Ruhu yorgan misali
Notaların üstünü örtmüşken
Bu sadece benim mi,
Demeyi özleyen bir şarkı,
Nakaratı bitimsiz bir nifak daha sokarken
Her perde arkası hüznü biteviye
Tetikleyen.

Ağır basan ağırdan alan
Bir baş ağrısıyım
Aşkın dayattığı
Belki Tanrının hepten uttuğu
Her isyanı da yâd edip
Tövbelerle yıkarken ruhumu
İlla ki İlahi Aşka dönük yüzüm:
Her yorgun nefer gibi
Her bedbin şiirde süzülen mısraları
Üfüren bir hezeyan
Çatık kaşlı olmaksa varlığın kalkanı
Sevdiğim kadar sevgiyi de baş tacı edenlerin
İfratı belki de kendi kazdığı kuyuya düşen
Aşk meleği.

Her karede her surede
Her edimde ve her yürekte
Soldan sağa saydığım adımlarım
Adımın dahi anılmadığı dost meclisleri.
Ne firavun ne de şehzadesi ömrün
Ne yankısı ne de çığ gibi büyüyen sessizlikle
Nasıl da için için eririm
Ben ki;
Aşkın ta kendisiyim:
Miadı dolan düşlerimden sızan;
Yokluğumu her daim kâbusla anan
Yana yakıla hangi vecize ise
İçime dönük yüzünde efkârın
Satılmış ruhlardan nasıl da uzağım.

Şimdi Pişekâr bir acıyı dillendirir de
Dinlerim sesini evrenin
Seyrüseferinde bunca özlemin
Aşkın da ta kendisiyim:
Hüzne biat bir serzeniş
Yıkadığım gök yüzünde yaşlarım kadar sırnaşık…

Sözcüklerin çılgın bir hurafe olduğunu söylüyor
Beyitler…
Hani çemkiren isyanında münafık ve aymaz ruhların da
Varlığına söz geçmezken
Bir de istikrarlı acıların yaftaladığı onca mazlum;
Onca yangın;
Devasa düş çukurlarında
Gömülü keramet
Ve yılgın dürtülerde konuşlu
Kimince sakil dirayet.

Yobaz bir rota belki de
Aşkın hacmine yenik düşen
Sivri dilinde lanetin
Sonlanması mevzu bahis dahi olmayan
Onca sürrealist reçete:
Hani efkârın yansıdığı;
Hani yalanların sonlanmadığı
Artık ne ise geride kalan düş pazarında
Satılığa çıkmış asalet
Dirhem dirhem çürümeye yüz tutmuş basiret.

Gök de tembihli mi ne?
Şimdiden sıcak bastı
Baharın tutkusuna yenik düşmüşken
Mart değil mi ki kapıdan baktıran?
Kovduk kovalı rahmeti, yüreği belki de
Solgun çehreyi al basmışken
İndinde yüreğin kayıp bir meal mi ne?
Haşmetli sevdaların göz bebeği özlem:
Sözüm ona vuslat olacaktı
Bahara denk düşen.

Yürekli bir haykırış benimki;
Zanlı bir tarife değil
Bilakis onurun ta kendisi
Elemden kaçış olmasa da
Neyime gerek mutluluk, dercesine
Sürrealist bir vurgulama daha damga
Vurmuşken isli yüreklere
Hele ki konuşlu isyan
Vaveylası mevsimin düşmüşken gözümden.

Çiy tanesi kayıpların reçinesi
Belki mağdur olacak her yeni gün
Belki bağdaş kuracağım daha nice hüzün:
Balyalarca ihanet
Devşirip de yalanları
Doğrudan yana taviz vermediğim
Olsa da bir rivayet kimince
Demli tutukluğum
Aşka ramak kala göğün tetikli rahmeti
Yağmazken iblisin tenine.

Efkârı bitimsiz bir cümle olmayı
Dilemedim ben
Ne de karaçalı misali yorgunluğum
Ve yaftalan ruhumla tezat
Devranın kuyruklu yalanları.
Hakkın rahmetine kavuştu kimi ümidim
Yangındandı ilk acılarımı kurtardığım:
Zamanıdır, azizim:
Basılı tetiğine özlemin
Sırasıdır yüzümü döndüğüm efkârın
O kırık asa aşka takılı yürekte
İbrazı hüviyetimin.
Şanlı bir zafiyet belki de yalnızlığın
Alt üst etmiş benliğimde
Bilfiil dayattığı endamlı düşlerimin.