Kıskandırmak için biraz minnetsiz davranılması gerekir.

Umutla bekledim düşerken zâra,
Naz edersin ama böyle sanmadım,
Bakmadığın halde düştüğüm zora,
Minnetle kimseyi böyle anmadım.

Koymadın kendini benim yerime,
Aldandım düşüme hayallerime,
Hasret ile hüznü sardın serime,
Boş bir avuntuyla böyle kanmadım.

Yıllarca peşinde az mı meledim?
Affımı boynumu büküp diledim,
Olmadı neyleyim, hep sendeledim,
Sensiz yüreğimi böyle yonmadım.

Bakmadan bir bana dönüp kendine,
Kapıyı yüzüme kapattın yine,
Bu da yakışırdı zaten rengine,
Kimsenin yazında böyle donmadım..

Sen gittin nicesi kondu yerine,
Bilmem ki kaçının girdim serine,
Boncuk dağıtırım diğerlerine,
Çiçekten çiçeğe böyle konmadım.

Birisi vardır ki ne desem ona,
Asla senin gibi yüz dönmez bana,
Öyle vefalıdır, benzemez sana,
Özlemiyle dolup, böyle yanmadım.

Zoruna gittiyse engelle de dur,
Kıskançlık denilen şey işte budur,
Yalvardım olmadı, istersen kudur,
Gönlümü kimseye böyle sunmadım.