Dost dediğin yüzü kalpten gülendir,
Sevgi saygı yakınlığı bilendir,
Göründüğü gibi olup gelendir,
Gittiğinde yeri sende boş kalır,
Hatırıyla hasretiyle hoş kalır.

Her daima bu şekilde beklersin,
Bir gününü yıla bedel eklersin,
O hasreti her an kalbe yüklersin,
Gözden uzak yeri sende boş kalır,
Hatırıyla hasretiyle hoş kalır.

Böyle kalbin tereddüdü olmasın,
Acabaya dahi şüphe kalmasın,
Tanıyanda nasıl huzur bulmasın?
Gelene dek yeri sende boş kalır,
Hatırıyla hasretiyle hoş kalır.

Rastlarsan bir yerde kuş gibi havan,
Evine gelende şenlenir yuvan,
Huzurla mutluluk yapmaz mı tavan?
Dönüyorken yeri sende boş kalır,
Hatırıyla hasretiyle hoş kalır.

Dost dediğin işte böyle yakındır,
Hiç leke tutmayan o hep akındır,
Sen de onu kötülerden sakındır,
Var oldukça yeri sende boş kalır,
Hatırıyla hasretiyle hoş kalır.

Aklığıyla bilir doğru kelamı,
O şekilde verir içten selamı,
Bundan gayrı yaşadıkça ilamı,
Kulağına yeri sende boş kalır,
Hatırıyla hasretiyle hoş kalır.