Balıkçı Barınağının Yanağı
son evvel
balıkçı barınağının yanağı uyu bir masal sonrasının kalbinden kıyılarımıza varan yalancı ben bu yolun harabesiyim sonu sonsuz yer çekimine yenik düşen damlaların kardeşiyim çocuk ağlıyor paralayıp aralıyor sesini bu gündüz rüzgarının bildiği bilmece dünyayı kıvırıp boşluğa fırlatan eski bir balkonun yere değen tadıyım gülüşüp uzatıyor acımızı ölmek istemeyenler nehir dudaklarını verdi gök bildi böldü aldı avuçlarına karanlığı savurdu hiç sayılmamış bir gülümseme geçti aklımızdan durup dinlenmek için beklediğimizde tekrar ediyordu rüyalar gözlerimizde |