mavi limanlarda kanatsız kuşlar
bağışla sevdam eski biraz

sözcüklerim ve sonbahar yaprakları
döküldüler işte birer birer

tenha limanlarda keşiş ruhun
yaralıyız cümleler kadar

dudaklarında ince bir keman ezgisi
lavtalar sana uzak limanlar kadar sevgili

düşlerde üstünü örtmemiş çocuklar
bağışla sevdam eski biraz

sabahlar serçe ötüşleri ve çocuk ıslıklarıyla dolu
ırmaklarda yunsam masal ağaçlarına tırmansam

düşlerdeki gökkuşağı yeniden göverince
belki bir çiçek dalına asarız bedenimizi

ah çocuk yiten zamanların deniz köpüğü
uykularının kıyılarındaki düşleri uyandır

kuşluk saatlerinde kayıp şarkılar söylüyormuşum
yalnızlık taşıyan şileplerle yol alıyormuşum

meğer geçici bir ikametgahmış annemin kalbi
söz menzile ulaşmadan göç kırlangıçları gittiler

Ah o yalnızlık taşıyan şilepler

Ömriye KARATAŞ
31.01.2019