BİLGE

Dün de,
gam kasvet yağıyordu Ankara’ya

gökyüzü puslu
yüreğimde fırtınalar
sonsuza dek sürecek medcezir gibi
ve ben
girdabında boğuluyordum senli imgelerin

anamın sözleri geldi aklıma
“sabah ola hayrola”

dedim ki sonra
hadi oğlum
düş kurmayı bırak bir kenara
kalk da git yatağa

uyku tutar mı imgemde senli düşler varken
gömülerek yastığa
solumda sen
kirpiklerim sadakta bekleyen ok gibi
saplanıyordu gözbebeklerime

nihayet olmuştu sabah
bir telaş ki sorma gitsin

zamanın zembereği durmuş gibi
geçmezken zaman
nihayet okunmuştu öğlen ezan

aklımda sen
elimde telefon
kulağım seste
yaklaştırıyordu seni bana eskiyerek zaman

gaipten gelen bir ses
dur
dinecek içinde kopan fırtınalar
dinginleşecek medcezirler diyordu

ve o an
bir seramoni ki
gökyüzünden basamak basamak
inercesine yüreğime vahiy
ilmiyle
ilmek ilmek işliyordu nakşederk aşkı

öylesine ulvi
öylesine kutsal
öylesine bilge
anlayamadım
bir daha anlatsa diyordum

Efkan ÖTGÜN