VAZGEÇİYORUM
Bazen özlüyorum elbet;
Ağacın yaprağa duyduğu hasret gibi; En keskin merhabalarımı kuşanıyorum hemen. Son gülüşünü takıp omuzlarıma Bir şiir çekiyorum kınımdan Bileyip bütün mısralarını Küskünlüğünü vurmak için Ant içiyorum kör kütük. Haydi diyorum kendime bir akşamüstü Ve sevincimle biçiyorum bütün mesafeleri Ayaklarım kesiliyor yerden Çözülmüyor inadıma attığım düğüm Vazgeçiyorum birden. Kimliksiz bir acı saplanıyor sol yanıma Yazık diyorum kaybettiğim zamana, yazık! Bütün sebepler küle dönüyor içimde birden Gözlerimi kalem edip boşluğa Bana gelişini çiziyorum tel tel Her alışkanlığını resmediyorum karşıma Gözlerinden ırmaklar yapıyorum mesela Saçlarından ağaçlar, Her halini çiziyorum Eski! Yeni! En çokta; Heyecanını çizerken seviyorum seni Sonra! Sonra gidişin düşüyor aklıma bir dağ gibi Her şey o eski sen oluyor yine İçimde çığ gibi büyüyor isyanım O girdabın içinde kayboldukça ben Vazgeçiyorum senden. Haydi gel Sürükle inadımı içimden Ve çek çıkar beni girdiğim biçimden. Yoksa ben; Ben çekip gideceğim senden. Aydın YÜKSEL-ANKARA 21.01.2019-Pazartesi-01.31 |
Beğeniyle okudum usta kalem.
Candan Tebrikler dedim.