Tv ekranlarına çıkıp, olur olmaz konuşan kendini bilmez bazı insanların söylediği bir takım rencide edici, onur kırıcı ve hatta kışkırtıcı sözler yüzünden, bir çok insanın hayatında olumsuz vakalar meydana gelebilmektedir.

Bu densizlerden bir kaç tanesinin bazı hastalıklar sebebiyle yoğun bakım ve koma halinde oldukları için, kimi yakınlarının, gerek tv, gerek sosyal medya üzerinden hayır duası istediklerine şahit olmaktayız.

Elbette her ağır hastalığa yakalanan kişilerin, bu durumunu yaptıklarıyla bağdaştırma gibi bir duyarsızlık ve hadsizlik içerisinde değilim.

Bu şiiri yazmaktaki gayem; kişilik erozyonuna uğramış bu tür insanlara kendilerinin de bir fani olduğunu hatırlatmak, yaptıkları eylemlerin ve söyledikleri sözlerin başka insanlar üzerindeki olumsuz etkilerini kendimce ön plana çıkarma girişimidir.

İnsanların başına gelen felaketleri yaptıklarının karşılığıymış gibi göstermek veya böyle bir duruma sevinmiş gibi bir algıya yer vermek istemem elbette. Bunun içindir ki bu şiiri yazmakta ve yayınlamakta hep bir çekinceye düşmüşümdür.

Diğer taraftan bu tür şiir, makale gibi tepkisel yazımların, toplum içerisinde etkin bir yönlendirme ve uyarı niteliği taşıyacağı kanaatinin sonucudur bu paylaşım.

Duydum densiz derde düşmüş dua ister olmuş benden
Helallik alır mı bilmem ardı sıra ah edenden
Belki kısmet olmaz buna alacağım olsun senden
Ehlibeyt’e dil uzatıp, var mı öyle çekip gitmek

O sahipsiz sözlerinle, nerde, kaç yuva yıkıldı
Kardeşliğe fitne soktun, belki de kurşun sıkıldı
Bilmem hiç af diledin mi hep kusuruna bakıldı
Sağa sola çamur atıp, var mı öyle çekip gitmek

Kem söz sahibinin imiş, seninkine ne demeli
Günahı varsa kişinin elbet bedel ödemeli
Haysiyet bilen insanın temiz olmalı emeli
Şerefini pula satıp, var mı öyle çekip gitmek

Dünya kimselere kalmaz yeller esecek yerinde
Söz hançerden keskin olur yara açar en derinde
Herkes ettiğini bulur, kul hakkı var üzerinde
Huzur ile sal’a yatıp, var mı öyle çekip gitmek