Kardeşlerimi satır satır kesmek değil
Kardeşlerime satır satır yazmak.

Kış bana çok erken gelmişken bile
Ve çiçeklerin taç kısımlarına vuran güneşten
Yine keyif alıyorsam
Beton yüzeyler içinde
Umudun ıslah olmayan bir tarafı yüzündendir.

Ve çağa teslim olmuş
İnsanlar içinde hala yüzlerini gülümsemek
Ama daha  çok üzülmek için
Görmeye çalıştığım kardeşlerim
Siz varsanız
Siz tomurcaklanmanın bir başka halisinizdir.

İsimlerinizle mi çağırmalıyım sizi
Dağların yükseltili yerlerinden
Yoksa yüreğime sızan bir sızı eşliğinde
İki yakalı bir köyün
Selden sonra yıkılmış köprülerine gözlerimi dikip
Sizi karşımda görür gibi
Köprüye ve suya yalvarmayı
Kurak zamanları  mi beklemeliyim yağmurlu bir mevsimde.

Dostlarım siz bana kan bağımın yetmediği yerde
Bana bulaşan çamurların ötesinde sıçramış
Berrak bir sesin yankısısınızdır

Bu yüzden duymuyorum ben sizden başkasını
Kuş ötmesi arı sesi gibi oluyor sesleriniz
Bana kırları bana kırılmayı
Bana düştüğüm yerde siz
Bir kalkınma projesi oluyorsunuz
Kefil, imza, evrak...
Tüm bunları hiçe sayarak.