Sensizlik
Tahtından edilmiş kralın
Yolundan alıkonulmus kervanın
Yanık türküleri söyleyen ozanın
Tatsız tuzsuz ağu misali aşın
Zıkkımlanan her kadehin
Kederin ve gam deryasının
Tam orta yerinde kalakalmaktır.

Ne yağmurlar dindirir susuzluğumu
Ne ninniler uykusuzluğumu
Kırıp en derinden korkusuzlugumu
Yüzüme vururcasına yoksullugumu
En küçük anımızı başa çalmaktır.

An gelir son sözün olur şiirim
Ben birtek seni yazarım sana şairim
Kimsesizim, garibim, çaresizim
Ağrılarımın, acılarımın, ve kaybedişlerimin
Nihayetine erip bakakalmaktır.

Sensizlik seni elimle orada bırakmıs olmamın
Her gün yollarına düşüp yolda kalmamın
Senin hayalin yanmanın sensizlikle donmanın
Eremediğim muradımın en olmaz düşlerimin
Aglarken gülüşlerimin eşiğinde yanmaktır.

Sensizlik adına hersey yazılır
Birgün sensizlik basımda tüter
Bir gün sensizlik taşımda yazar
Birgün nasip olurda yolun düşer
Yolun üzerinde bir garip mezar
Bir duaya tutunup senin olmaktır