Koca cınar agaçlarının gölgesiinde yürürüm
Güneş doğsa ne cıkar karanlıktayım
İsimsiz, kimsesiz nasipsiz bir yer burası
Ölülerin ağladığı mezarlıktayım
Eş, dost, akraba edemez teselli
Susmaktan yorulmuş dünyadan bi haberim
Ecelime susamaktayım
En baştan başlamak arzusu
Ve cektiğim her duman yakmakta ciğerimi
Gözlerime çizdiğim yüzünün çizgileri
Özlemleri, ihtirasları hasretleri
Yaban elin yabancıları
Koparıp alıyor benden seni
Düşünmeksizin üşüme diye yakıyorum kendimi..

Hani gevezelik olsun diye söylenen güzel sözlere
Omuzuma bosver diye bırakılan, ele düşmanım
Avını bekleyen avcı da maharet
Av olmaktan korkana düşmanım
Şaşalı köşklerin kapısına uşak olmak degil mesele
Eğip başını düşmanına kırılmak
Utanc dağlaarına yaslanıp köşklerin hayalini kurmak.
Beni vuran avcıya baş eğmek kolay.
Avcıyı av eden kadere küsmek, kızmak.
Kafamı vurduğum duvara degil de
Duvarda çıkan izlerde yüzünü aramak
Delirmek üzereyim

En yeşerdiğim yerden kırıldım şikayetçiyim.
Mutluluk ağacının dalları kırılmış.
Hoyrat eller dadanmış
Ciğerime giden nefesim yanmış.
Yuvaya sürülmeyi bekleyen mermiye inat
Yaşamaktayım.
Yadırgamasın beni, benim derdimi bilmeyen.
Bilmiyorum nerdeyim
Orada gülen kim ? Burada feryat edene ne olmuş?
Kimim ben?