karmaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ne çok yoruyorsun dünya
her geçen dün yeni bir özlem olup yerleşir içimize her insanın bir karanlık yanı vardır pencereleri vardır en hassas hislerle kırılan rüzgarının çarpa çarpa güçlendirdiği bir iradeyle dağınık şiir gibi kendi mısrasında sızlayan içli bir kudrete sarılıp sabreden ve vardır herkesin gözünde bir gece vakti dirilen ışığı bekleyen sabırsız hastalık misalidir savaşıp durur insan kanatlarındaki yaralardan kanayan yaralarından özgürleşirmiş her insan kabuk tutan göz pınarlarımıza yürüyen sığ bir özlem gibi sıcacık bir burukluğun tadıdır yaşamak denilen cennetten atılmış bir günah misali öper durur kirpiklerimizde zalimce yuvalanmış küflenmiş nedametleri biz acı çekmeyi kalbimizden öğrenenlerdendik dilimize katık yaptığımız sevgi cennet eyledi yüreklerimizi o yüzden aynıdır hepimizdeki acının rengi my |