Ben kim oldum
Dokunulmuyor artık eskisi gibi
Battaniyenin sıcak nefesi
Iliklerimi ısıtmıyor
Bakışlar
Yokedişler galiba
Yarın çığlıklarına dönüştü ninnilerim
Ağaçların korkunç gölgelerine kaldım
Bedenim büyüdükçe büyüsü azaldı hayatın
Soru soramıyorum korkusuzca
Cesaretimi toplayamıyorum artık okadar kolay
Yanaklarım az kızarır oldu
Nadiren gülümsemeyi tecrübelenir doyasıya
Dağ zirvelerine boynum kalkmıyor
Göz altlarım benden birşeyler gizliyor
Sırlarım çoğaldı en acısıda kendime
Göğümün olası renkleri karardı
Görgümün sınırlarından oldukça uzakta
Bi başkalarının peşinden sürüklenirken
Kendi lider ayak seslerimi duyamaz oldum
Içimdeki çocuk bırak artık bile diyemiyor
Bırakırsam yapmayacağımın oda farkında
Kimi suçluyorum kimi
Ben kimim ki zaten?

Ateşler ortasında bir fıskiye misali
Damlacıklar içinde yetişen bir tohum
Işıltıları tutan gün sabahı tozları gibi berrak
Huzur kokarken nasıl da hüzün bataklığındayım böylesi bir anda
Bir fısıltı olarak kulakları tırmalayan bir dua
Şükür haykırışlarında vakitlere doluca şükran
Yeşillikler ortasında kıskanılmaz bir gül
Dikenleriyle parıldayan, böcekleriyle olduran kendini
Bir ana bir baba ve bir çocuk
Daha ne olurdunki başka
Yanlış içinde gibiyim belki
Dön ve bak kendine
Ne değiştirdi
Kim girdi aramıza senle benim
Başkasından korkumuz kime
Elleri sırtımdayken ardımın
Gözleri beni kovalarken arzuyla
Zincirleri bile kendi bileklerinde bir toplum bu
Gösterilmesi belkide üzdü ansızın
Çokça gurur kırıklığı
Çokça sonuçsuz neden
Boğdu farkındalığımı
Şimdi kaybol kadim
Ben öğrendim
Artık öğreten rolünde
Ben ben oldum
Büyüdüm
Nice benler benlikler yapmaya geldim
Aralan hazin
Kırıl korkuluk tarlaları
Yeni mucizelerimi
Ninnilerimle yeni kulaklara iletmem mümkün
Ve eğil bana sen
Can dostum
Küçüğüm
Yaklaş
Şimdi bunu öğrenmelisin
Dinle
Sana unutamayacağın bir ders vereceğim
...