Şehrimden bir kuş sürüsü göçüyor...
Şizofren mi bulutlar?
Kim astı onları bugün?
Neden yüzleri kireç gibi solgun?
Neden gri gri bakıyorlar?
Bir çocuk mu öldü?
Eski bir türkü mırıldamak nerden cıktı?
Göğün en uçsuz köşelerine terk edilmiş?
Kanatsız yarınlara kuş uçar uçmasına da...
Ama hangi kervan çıkaracak bulutları kuyudan?
Düşüncelerimi uçurtma yapıp bağrına basmadım mı?
Gözlerindeki hirpani uyanış neden?
Torosların eteğinde gizlice ağlıyor musun?
Hangi dilsiz acılara teselli yağmurun?
Sırt üstü düşen bir gladyatörün ölümüne mi?
Ya da şehvetle öpüşen yasak aşklara mı?
Günahsız bulutlar yüreğime kadar alçaldı...
Kalu beladan beri ilk defa gök utandı...
Kabil ile göz göze gelmedin mi?
Arşa diktim gözlerimi tıpkı senin gibi...
Damarlarımda usul usul gezen nefret...
Bir avludaki adımların nabzını tutuyor...
Yüzümdeki kefeni hatırlatan solgun bulutlar...
Bu utançla neden ölmüyorlar?
Ve özledikçe çoğalıyorlar...

Kerem ATEŞ
4 Aralık 2018