KADER-i MAHŞER




Çok şey söylemek isterdim belki
Düğümleniyor dilim, çözülmüyor kilidim
Gece yine iner baştan aşağıya sessizlik
Özlerim mavi mavi duyduğum sesini




Çok ama çok şeyler konuşmak isterdim
Mesela gün, gün olmuyor olmadığında.
Güneş, saçma sapan bakıyor dünyaya.
Sıcak mı, soğuk mu, ılık mı her şey?
Ne üşüyorum ne ısınıyorum
Bir rüzgar sadece, geçilmiyor havandan
Kırık kırık alıyorum nefesimi
Bir isim beliriyor buğulu camlarda
Dokunuyorum, siliniyor
Belki kader, belki mahşer
Takıldım peşine gidiyorum işte




Çok şey söylemek isterdim gözlerine
Utanıp bakamadım ki
Büyüleniyor bakışlarım, bir ahenk
Yıkılıyor dünya, içimde depremler
Ki biz daha bu dağın eteklerinde
Açık bir çay içecektik
Gökyüzü derin şimdi, çok uzak
Her bir yıldız kendi halinde
Ve ben seni çok özledim
Çok şarkılar yazmak isterdim
Vurma beni yanık türkülere
Tutuşursa acın acı sözlerimde
Takılıp peşinden giderim işte.




Özledim kaldığın her şehri
İçimde bir duman ve bir yaman
Arandım durdum kokundan
Gidip çok yere bakmak isterdim
Bir dizi adımla koşuyorum
Dizlerim yara, kalbimde sevda
Düşe kalka geriye baka baka
Hep yarım yürünüyor yollarında
En önemlisi olsaydın şimdi
Çok şey dokunurken tenime
Bir tek seni hissedecektim
Ellerin elimde yürüyecek
Bir rüzgarla bir gidecektik
Bir çok şey işte
Daha bir çok sevgiyle özlem
Attım içime yanıyorum işte...

.
.
.

KADER-i MAHŞER - Mawish Şiirleri - Mert Zafer Cansever