Biz dört kişiydik
Beynim, kalbim, sen ve ben
İlk sen terk ettin bizi
Bir dehlize bırakıp tüm yaşanmışlıkları
Tüm anıları gömüp
Çiçek ekip mezarına
Söküp atarak sevdaya dair her şeyi...
Döküntülerine bakmadan,
Yıkıntısına aldırmadan bir sevdanın
Ardına bakmayı sevmeden
Bir zaferden çıkmış komutan edasıyla
Salınarak,
Yalınayak.
Gittin...

Sonra beynim bıraktı
Daha fazla dayanması güçtü
Beklemesi gülünçtü
Tüm anıları bir bir silip
Unutmanın hayli güç olduğunu bilip
Beni bir çıkmazda öylece bırakıp kalbimle
Gitti...

Çok direndik kalbimle
Sen giyinip Leyla’nın tüm entrikalarını
Şirin’in nazını
Aslı’nın lanetini bırakıp üzerime
Tuz buz edip sevdayı
Ve parçalayıp tüm hayati organlarımı
Söküp kalbimi de yerinden
Çeyiz sandığına koyup aldıklarını
Gittin...

Ve Ben kendime yetmeyen ben
Aldığı her nefesi sen
Verdiği her soluğu sen
Giydiği her elbise kefen
Sustuğu her kelime özlem
Konuştuğu her söz adın olan ben
Bir meczup gibi düşüp yollara
Bırakıp cesedimi, bıraktığın noktada
Gittim...
Kendimden çok uzaklara...
Biz dört kişiydik,
Beynim kalbim sen ve ben
Geriye bir ceset biriktirdik...
Aşk koyup adını bir sevdayı yitirdik.