Kendi Kendime
ağıt yakmayı öğreniyordu son günün gökyüzü
onu üst gerilimin altındaki voltaj öldürmüş diyorlar bir ülkenin sekme servisinde karıncalarla konuşurken ağlamış mı oluyorum saçmalamayı bırak ve bırak yüzünü açıp son halini kurcalamak sigarası için izin istedi gülümsüyor gibi hatırladığı zamanları bir birine karıştırıp doğruyu yanlışı kum tanelerine bırakıp ayrıldı odadan ve bir ses aradan sonra ilk ılık buluşmanın yanılgısı uzaklık aynı anın yansıması değil hala eski bir acının beşiğinde sallanıyordum aramızdaki mesafeyi silip süpürdüm hediye ettim bağımsızlığımı yörüngene seni sevdiğimi söylemeyeceğim beni bir daha kendime döndürsene. |