/...bilir misininiz
ya yalın deli derler adama bu ülkede
ya da kalın serseri
aynaya karşı gördüklerini dillendirirse.../



hani öyle bakıyor ya gözleriniz
yağlı urganı insanın boynuna indirir gibi
mumdan sözcüklere bürünüyor insanın dili
asalet tezgahlarında sürünüyor sureti
anlayın işte
bir celsede azıyor insanın hevesi


hani uzatıp fincanı sordunuz
en iyi siz anlarsınız kahve renkli yalanlardan
hiç sır vermedi gedikli yanım ama
başıma devrildi dünya
affedin e mi
hangi şair bilmez fal bakmayı
bilmez mi hiç, tanımaz mı
dört öğün ateş yutan gedikli bir yalancı
o kahpe renkli falakayı


siz bile duyardınız
susturmaya alışık olmasa bedenim
fren seslerine karışmış siren seslerini
çoktan çöküp kıvrılırdı ayak uçlarınıza benliğim
ne zaman sonra sahibine kavuşmuş bir kedi gibi
konuşur, insan taklidi yapardı belki de mimiklerim
bunca kırık olmasa umutları
bunca tutsak olmasa nefesi


okudum elbette
ne çok esrar ekilip biçilmişti
yüzünüzün o anlam dolu sarı tarlasında
“ne seller basmıştır tanrım” dedim
nasıl bir yangın serer insanı böyle nadasa
neyse
gururla izledim/dinledim üzülmek yerine
kısacık saçların ardına saklanmış
o hayata bedelsiz göğüs basmış
kadınlar operasını!
kısaca
öyle çok anımsatıyordunuz ki
Nazım’ın o uzun gururlu Vera’sını



ne kadar benziyoruz diye iç geçirdim bir ara
aynı çamın kokusuna hasret
iki çalı dikeniydik sanki
birimiz çok acı emmiştik
birimiz çok emzirmiş
-hayır hayır şimdi yağmur mevsimi değil-
...
elbette küçücük bir yaşam tıkırtısına kapı kilitler
zorlanır insan bu gibi durumlarda
büyük umutlara yuva kurmaya!


biliyorum
o tepeleri de çiğneyecekti
biraz daha devam etse o soluksuz sohbet
biraz daha ısırsa bakışlarınız ıssızlarımı
alıp başını gidecek, kırk yamalı kasket
...

“yaz”diye
kalem tutuşturmuş tanrı
yaz görmemiş elimize
kalp kurmuş güneşin batısında yüreğimiz
kâh cümle budarken kan sıçramış gömleğimize
kâh dalga geçmiş kader
bahtımızın serseri gülüşüyle


ceylan güderiz biz sözümona
gedikler açılmış aklımızın gür ormanlarında
sabır kaynatmaktır tek servetimiz
ölü ozanlar kazanında
“doğuştan dengi” olmasak da
onlardan zengin ölürüz hep
tanrının öz çocuklarından-doğuştan zenginler-
kilden minderimiz, çamurdan tahtımız olsa da
ezbere okunur adımız onur hanlığında
tahtı tacı asmamıza koruk diye asar
bir gülü kırk kollu ağaç
gönülden bir gülüşü orman ederiz


kısacası şairiz biz
sevda serseriliğidir işimiz

ucuz yaşar, pahalı severiz!





ToprağınSesi








.