sevgili Nar, bitmiyor ki acımız.
yaşadığımız kadar bağımlısıyız acıların.
sevmek yaranın iyileşmesine ihtimal vermiyor ve biz bu sefer acımızı seviyoruz.
seni seviyorum.
şiirini okuduktan sonra kalemimden dökülenleri ekliyorum güzel şiirinin altına.
teşekkür ederim varlığına.
yüreğinde tut tüm güzellikleri sen zaten güzelsin.
sevgimle.

Yaman çelişki;
Akan suyun damarlardaki taşkınlığı.
Lal bir acı sessizlik:
İklimlerin tefekkürü
Bin bir nazla peyda olan
Aşkın iksiri.

Elem, ah elem…
Zabıtların tutulduğu kâfir söylem.
Yangınların meali, sevgili:
Anlatamam ben içimdeki bu yanılgıyı:
Hep kendime
Aslında kendi kendime.
Nalına mıhına… bilmediğim kadar da var hani
Dönerken vazgeçmek
Yokuşların tükettiği ırgat nefes.

Hani’mle çıktım çıkalı yola
Başakların dolu yorgunluğu değil mi ki
Başa bela?
Ben yangınım, sevgili
Ben bir tufandan kopan
O yarım adayım:
Coğrafyalara aykırı bir dağım
Tepemde hep kırık mizacım
Yalancı olmayan tek şahit
Mademki Allah’ım…

Mimlendi şehir gittiğinden beri:
Namlandı acılarım
Efkârım adam boyu yalnızlığıma çatı
Darmaduman içimdeki kelam pazarım.
Ne alırım ben ne de satarım:
Varsa yoksa
Tırnaklarımla kazıdığım mezarım.

Ukdem pek bir sonsuz;
Fıtratın içi elbette kalmadı yolsuz.
Ne sorsunlar ne de söylerim:
Başım dik alabildiğine
Tüm yüksündüğüm;
Yetemezliğim Allah katında.

Bayat bir yorgunluk nemalandığım;
Kılkuyruk özlem
Peşinden gidemediklerim
Ya da peşimden ayrılmayan bu deli rüzgâr.

Kaç kırat kim bilir acılarım?
Kaç hece kaçamadığım?
Kaça kaça alıngan mısraların
Buz kestiği sıcak yanım:
Elbette inancımla varım:
Olabildiğim kadarım
Gitmelere çok yakın
Gidip de dönmeyenlere çok kırgın.

Katıksız umutlarım:
Dolu başaklardan da yok farkım:
Başım eğik zaman zaman
Arımla edebimle yaşadığım içindir
Bunca kırgınlığım.
Namert bir isyan koptuğunda içimde
Tövbelerim eksilmez dilimde.

Aşkına rücu eden hangi şiir ise alacaklı olduğum
Hangi yangınsa
İlk kurtardığım hep acılarım:
Acımak değil kendime
Acıdan mütevellit evrene sunumum
Aşk ve hidayet yolunda
Susamışlığım…

Aşikâr bir yalnızlık:
Yalın seyri o sessizlik
Galip geldiğim kadar garipsendiğim
Boş boğaz şiirlerden geçmez de yolum
Yoldan çıkanlara susarım
Edebimle yaşamak neyse
Aldatıların dibinde açan
Neylere değil hürmeten tabi olduğum
Neyle iştigal benliğim:
Katıksız bir sihir adeta
Hayatın mimlediği
Garip bir seyyah
Dilimde hece hece gezindiğim…


GÜLÜM ÇAMLISOY

Bazı sızılar vardır hiç dinmez.Sızım sızım sızlatır durur insanın içini.Hele ki sevdiklerinizin/canınızdan, kanınızdan kopup giden bir parçanızın sızısı mezara kadar sürer gider.Ölüm haktır hâktandır.Doğumla başlayan hayat eninde sonunda ölümle son bulacak.Değişmeyen tek gerçektir bu.Hepimiz o acıyı tadacağız.Geride kalanlarara da bu ayrılığın sızısını tartışacağız..Rabbim size de herkese de sabır versin.Sevdiklerimizin yokluğunu aratmasın.

Sevgiyle ve hep huzurla kalın.

Ramazan Boran tarafından 10/3/2018 5:06:44 PM zamanında düzenlenmiştir.

Bazı sızılar sebebinden dolayı o kadar kutsal ki, insan sızısını sever mi seviyor işte sızıyı bırakanın o güzel hatrına. Hele anneyse sızıyı bırakan o sızıyı nasıl sevmez insan, nasıl vazgeçer sızısından.
Annesizliğin sızısı hüzne boyamış yine satırları.
Sevgiler Nar_ı Çiçek.