Bir delikten karıncanın sözlerini çalmıştım
Yuvasından köstebeğin gözlerini çalmıştım
Yakılmamış bir mangalın közlerini çalmıştım
Babam beni uyarmıştı çaldım ama hepsi boş
Çatal kaşık duruyor da tabak çanak tepsi boş. ---- Afet İnce Kırat

Ağaçların dallarından kuşlarını çalmıştım
Kara bahtın yolcusunun hayaline dalmıştım
Nur teyzemin kaşmirinden yeşil tüyler almıştım
Öğretmenim uyarmıştı kendine gel derse koş
Uzun yıllar arkasından baka kaldım hepsi boş.---- Tülay Bostancı

Bir tarladan pul biberin şekerini sökmüştüm
Edebiyat defterinin tekerini sökmüştüm
Gece kalkıp arsızların peykerini sökmüştüm
Babam beni uyarmıştı yaptıkların boş işler
Çalmak olmaz çalış kazan herkes desin hoş işler. ---- Afet İnce Kırat

Karanlığın düşlerini dualarla sökmüştüm
Doğruluğun ışığını yüreklere dökmüştüm
Hecelerin ayağına ipek patik dikmiştim
Arkadaşım söylenmişti cambaz mısın artık dur
Bitsin artık bu kargaşa huzur gelsin ne olur.---- Tülay Bostancı

Avucuma doldurarak sağanağı silmiştim
Mahkemede af sağlayan dayanağı silmiştim
Olur işi makaslayıp olanağı silmiştim
Babam beni uyarmıştı demişti ki; “Kızım boş!”
Şimdi gördüm sonucunu anlaşılmaz yazım boş. ---- Afet İnce Kırat

Örümceğin yuvasını bir güzelce silmiştim
Küçük kızın kederini bıçağımla dilmiştim
Ağyar ile dostlarımı aynı hamur bilmiştim
Cümle alem biliyordu hemen her şey bir hayal
İnsan oğlu olmalıydı tek olana hep meyyal.---- Tülay Bostancı